Miło mi jest poinformować, iż kontynuując przedsięwzięcie pieszej eskapady szlakiem bursztynowym, dnia 16 sierpnia, wyruszam z Linz, w kierunku Wels. Miejscowości na terenie królestwa Noricum, oddalone od siebie od 20 do 30 kilometrów, stanowiły kiedyś punkty etapowe, gdzie znajdowały się stacje pocztowe i celne.
Linz i bursztynowa fontanella w centrum miasta, a zdjęcie zrobione podczas poprzedniej eskapady, wiodącej z Pragi, trasą wzdłuż biegu rzeki Wełtawy.
Opowiadam dalej (tekst na początku pisany przed wyprawą do Austrii): kolejny odcinek przedsięwzięcia marszruty szlakiem bursztynowym do Aquileia, wytyczyłam jak zwykle, na podstawie publikacji naukowej i mapy z tejże. Starożytna droga norycka służyła najpierw Celtom, a następnie dostosowali ją dla siebie Rzymianie, budując nowe odcinki dróg, tak by wojsko szybciej i łatwiej przemieszczało się na duże odległości. Połączenie wcześniej handlowe, teraz służyło na potrzeby militarne, państwowej administracji no i oczywiście poczty, a przy okazji korzystali również kupcy i podróżni.
Ksero mapki z drogami w prowincjach rzymskich (fragment):
Miasta i osady na trasie Linz - Aquileia, stacje postojowe mansio i statio są pominięte:
- w Lentii znajdowało się oppidum celtyckie, Rzymianie natomiast w tym samym miejscu pobudowali kasztel. Stał się on posterunkiem militarnym na granicy cesarstwa, strzegącym przejść przez rzekę Dunaj;
- miasto Ovilava było ważnym węzłem komunikacyjnym północnego Noricum, oprócz szlaku bursztynowego i drogi żelażnej, szła tutaj droga solna;
- od Pyhrnpass, Przełęczy Pyrneńskiej, trasa prowadzi przez najbardziej górzysty odcinek alpejskich Niskich Taurów;
- z kilku odcinków stałych w terenie, wyróżnia się również trasa wzdłuż biegu rzeki Mur, gdzie w pobliżu prowadziła droga do Juvavum;
- miasto Virunum stało się stolicą, po utworzeniu prowincji Noricum,
- do osady Santicum, prowadziła droga wykuta w skale przez Celtów,
- Aquileia, ośrodek obróbki bursztynu i wytwórczości szklarskiej, miasto z portem nad rzeką Natiso, skąd prowadziły szlaki wodne na całe Śródziemnomorze, oraz sześć dróg lądowych. Czyniło to połączenia nie tylko z całym obszarem państwa rzymskiego, ale i z krajami, poza jego granicami.
Pogrygolone notatkami podczas wędrówki, moje „żółte papiery”:
planowane miejscowości: opis trasy wg mapy, czyli tradycyjne ściągi, by orientować się w terenie (zamiast gps)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz